بند یکم!: (اعتقادی)
عید غدیر را تبریک و تسلیت میگویم!!!
تبریکش که مشخصه برای چی... کامل شدن دین اسلام
تسلیتش هم آخر همین یادداشت میفهمید!!!
سلامی به وسعت علی بر امیرالمومنان علی (ع) به کوری چشم همه دشمنانش.
بند دوم!: (قربون سیب زمینی!)
غزه!
همین!...
چون هرچی بگم بیشتر از این عرب های احمق زورم میگیره! انگار نه انگار اصلا
این فلسطینی های بدبخت ، عرب و هم زبون و هم دین و هم آیین اون ها هستند...
بند سوم!: (اقتصادی)
کلاه گذاشتن بیسکوییتی!!!
داشتم از جلو یه مغازه میگذشتم ، دیدم یه بیسکوییت هایی گذاشتن که عکس روی جلدش اینجوری بود که یه بیسکوییته با پونزده سانت کنجد!!!
خلاصه منم وسوسه شدم و خریدم...
وقتی
بازش کردم دیدم همون بیسکوییت «مادر» چند هزار سال پیشه با جلدی جدید!!!
هرچی گشتم روی این بیسکوییت ها کنجد پیدا نکردم!!! خلاصه الان یه هفته
میگذره و هنوز توی کیفم افتاده!!! استفاده از بیسکوییت برای چاپیدن ملت!!!
بند چهارم!: (سیاسی)
رئیس جمهور ، کنفرانس خبری ، خبرنگار ، کفش ، فحش!!!
این
خلاصه اتفاقی بود که توی این هفته بر سر بوش اومد... البته اون کاری که با
رئیس جمهور ما در دانشگاه کلمبیای آمریکا کردن کمتر از این کار خبرنگار
عراقی نبود...
ولی بازتاب این کجا و اون کجا... همه از این به عنوان یک
حرکت شجاعانه در برابر رئیس جمهوری خودخواه یاد میکنن... از اون یکی هم به
عنوان بی ادبی و بی اخلاقی جمعی برابر رئیس جمهور ایران و عکس و العمل
عاقلانه و قابل تقدیر احمدی نژاد...
بند پنجم!: (نتیجه اخلاقی)
اگر
همه به عهدشون توی غدیر عمل میکردن (بند یک) ، دیگه الان کسی نبود که
بخوات چپ چپ به سرزمین مسلمان فلسطین نگاه کنه (بند دوم) ، دیگه کسی جرات
کلاه گذاشتن سر مردم رو نداشت (بند سوم) ، دیگه بوش جرات نمیکرد پاش رو
توی ممالک اسلامی بذاره ، چه برسه که بخوات این همه جرم و قتل و غارت بکنه
که یه خبرنگار هم بخوات اینجوری جوابش رو بده (بند چهارم)...
بند آخر!: (خلاصه نتیجه اخلاقی)

الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم‌الاسلام دینا